بیا وا کن تو آغوش را که در آن خانه ای گیرم

بیا وا کن تو آغوش را که در آن خانه ای گیرم
برای تکیه بر عشقت ز تو من شانه ای گیرم

بیا تا من در آغوشت دوباره پیله ای بندم
که تا در آتش عشقت پر پروانه ای گیرم

بیا تا سر نهم از عشق در این صحرای آغوشت
که تا لیلا شدنهایت ره دیوانه ای گیرم

بیا زندانی ام کن تو در آغوش زلیخای ات
که چون یوسف در این زندان تب شاهانه ای گیرم

بیا سرمست آغوشت رها گردم ز این دنیا
که تا از جام لبهایت شبی پیمانه ای گیرم

بیا عریان بکن تن را در این آغوش طوفانی
برای بافتن زلفت ز باد من شانه ای گیرم

بیا تا جان بگیرم من ز گرمای تنت ای عشق
که با حرم نفسهایت نفس جانانه ای گیرم

بیا و تو در آغوشت مرا بر دار عشقی کِش
که چون منصور به دار عشق دمی افسانه ای گیرم

بیا وا کن به روی من تو دنیایی ز آغوشت
ز شور و شوق آغوشت لب شکرانه ای گیرم
ایوب محمدی