حالا که، شب درراه رسیدن

حالا که، شب درراه رسیدن
و، آسمان تنهایی بی تو
بی ستاره ، بی مهتاب ، پرسکوت
ترا
میان بستررویا ، عریان
پیچیده درغرق خواب
زانو زده دربغل، کنار بستری خالی
تاسیرشود شایدچشمانم
از این نگاه دررویای خواب
گاه تن لرزشی، گاه نیم نفسی
من تمام نفس زدن و لرزشهارا
آرام در سکوت زنده زندگی می کنم

انوشه گلبن