آن که در فهم کسی ناید فقط دانم تویی

آن که در فهم کسی ناید فقط دانم تویی
بهترین هست و بودی، عشق و ایمانم تویی
ابرها چون دست وحدت می دهند از بهر تو
بر نمود سبزه زاران برف و بارانم تویی
جاده ای تاریک را باید به بستش رسید
امتداد روشنی هایی فراوانم تویی
گر بنوشم مهر و مه از چاشنی یاد تو
روح بی پایان دراین قالب که انسانم تویی
برخلاف موج گر گاهی شناور می شوم
هم سرشت سرنوشت فکر و پیمانم تویی
بی تو هرگز در وجودم پای صلح و جنگ نیست
زشت و زیبا، خوب و بد، شاد و پریشانم تویی

فایق غوری