دلم گرفته و چشمم به راهِ توست هنوز

دلم گرفته و چشمم به راهِ توست هنوز
میانِ شامِ جهان، صبحِ آهِ توست هنوز

شبی به شوقِ تو خوابم نبرده‌ست ای یار
چراغِ خلوتِ من، نورِ ماهِ توست هنوز

تو رفته‌ای و دل از یاد تو نمی گذرد
صدایِ گریه‌ی من، در پناهِ توست هنوز

تو آتشی و منم برگِ زردِ افتاده
تمامِ هستیِ من، زیرِ چاهِ توست هنوز

اگرچه پیر شدم در فراقِ چشمِ تو، لیک
جوانی‌ام همه در اشتباهِ توست هنوز

ز داغِ عشقِ تو چون سیاوشم در نار
که پاک می‌گذرد، دل به راهِ توست هنوز

چو بیژنم که به چاهِ فراق افتاده‌ست
دلم اسیر شد و تکیه‌گاهِ توست هنوز

چو زال، خسته و پیرم در انتظارِ رُخَت
ولی سپیددلم، چشمِ شاهِ توست هنوز

مهرداد خردمند