آنقَدر خوبی که در وصف تو کَم می آورم

آنقَدر خوبی که در وصف تو کَم می آورم
شاخه شاخه دل برایت لاجَرم می آورم
ذره ذره هستی اَم محتاج دلجویی توست
عذر میخواهم که در پیش تو دَم می آورم
آفتاب من تویی محصور انوار تواَم
در کنارت لحظه ها را مغتنم می آورم
در حضورت لَمس کردم انسجام عشق را
عشق را می بوسم و پیش تو هم می آورم
یاد می گیرم سواد خواندنت را عاقبت
تا سرِ ذُلفت به تقریر قلم می آورم
دل حریم یار و یار من حریم دل شده
آتشی از این حَرم تا آن حَرم می آورم
این همه عاشق که من هستم به شیوایی تو
عاقبت من یک بلایی بر سَرم می آورم
فرزاد حسینی