چو شدی عاشق از چشم معشوق دور شو

چو شدی عاشق از چشم معشوق دور شو
در پی نیزار علف پنهان شو
عشق را
فاصله معنا می دهد
و تپش زندگی
در دست کودکی مدهوش است
گل پژمرده دوستی نیابد جز خاک
وای از فراموشی خاک
تو به اندازه ی دشت ها هوشیار
مردمان شهر
به تنهایی گل می خندند
و شب از نگاه تو
پرده بر می دارد
تو می شنوی
صدای نفس معشوق را
که در پره های خشکیده ی یک برگ
شعور شب را می نوشد
و تو می گویی:
چه شب غمگینی

شادی خانی