دوش دل ما ز بی دلی، دل تو بی دل شد

دوش دل ما ز بی دلی، دل تو بی دل شد
گرفت دِلُ و دلِ بی دل ما، بی دل شده آن دل شد
دل که دل نیست غمکده دلبری است بی دلْ
که در او دل نیست که این دل، به دلش بی دل شد
دل من دلکش دل اوست و دل او در طلب دلی دگر ْ
دل رو به نگاهش چو کبوتری بیگناه بی دل شد
دل او سنگ ترین سنگ جهان و دل ما شیشه ترین
قصه دل و دل سنگ و شیشه که دانند اجمعین
ابوفاضل اکبری