نازنین ای بی مروت کن نظر بر حال من

نازنین ای بی مروت کن نظر بر حال من
با نظر مرهم نهاده بر شکسته بال من

شادی و بی مهری و ناز و افاده مال تو
انتظار ناوکی از روی ماهت مال من

هرکجا باشی به دنبالت روانم بی قرار
از همان روزی که با نام تو آمد فال من

من نمی دانم چه رازی خفته در چشمان تو
کاین چنین بر هم زند آرامش احوال من

من خموشی خفته بودم گرم اندر کار خویش
آرزوی وصل تو شد علت جنجال من

در شبانگاهان که می آیی به خلوت گاه دل
وصل تو گردد به درگاه خدایم قال من

فکر تو هردم شبیخون می زند پندار را
دست تو چیند ز باغم میوه های کال من

از تو جز اندوه و اشک خون نشد حاصل مرا
عشق تو بر باد داده بیست و اندی سال من

چون رها سازم دلم از آتش پندار تو
آتش پندار تو وانگه کند دنبال من

خود قضاوت کن تو صاحبدل بر این بخت نگون
در زمین و آسمان پیدا نشد تمثال من

حسین صاحبدل