بر فراز تپه ی دلتنگی می نشینم

بر فراز تپه ی دلتنگی می نشینم
و تماشا می کنم
که بر دروازه های شهر
زیباترین تصویر تو را آویخته اند
و در ازای هر لحظه سکوت
میلیون ها قطره اشک
تقدیم تو می کنند.
تو را در اعماق قلب خویش مجسم می کنم
که نمونه ای از گرانبهاترین مروارید زمانه ای.
حسین احمدپور

السلام علیک یا صاحب الزمان

سرگشته و گم کرده راه،دنبال ردّ پای تو

سرگشته و گم کرده راه،دنبال ردّ پای تو
با حس یک درد غریب،از رخوت بیجای تو
جای گلایه از تو نیست این شکوه از احساس ماست
از اشتیاق پوچ من،خ از ترس بی معنای تو
ماییم و یک راه غریب،آشفته از گم گشتگی
تو در مسیر خواب من،من در پی رویای تو
انگار حالا بین ما یک درّه بی انتهاست
در یک طرف اصرار من در یک طرف پروای تو
تقدیر ما محتوم نیست اینجا شروع ماجراست
شاید که راهی دیگر است،تا شهر نا پیدای تو
اصلا تمام زندگی درباره یک جستجو ست
غیر از سرابی پوچ نیست،این عمر بی سودای تو
این زندگی بی چشم تو،این زندگی بی دست تو
باید که بی پروا فشاند این زندگی در پای تو
تو یک دلیل روشنی اما برای زندگی
اما برای زندگی با درد جان فرسای تو

محمد رضا شایان

غم زائیده اعمال آدمی ست

غم زائیده اعمال آدمی ست
خداانسان را آفرید
برای سعادت وخوشبختی
واما انسان ها
خیانت ها
زشتی ها
جنایت ها
راپیشه کردند
وتاوان گذشته ی خویش را
می پردازند
سید حسن نبی پور

تابستان

زندگی دیکته نیست

زندگی دیکته نیست
که به ماگفته شود
انشایی ست
که خودخالق آن هستیم

سید حسن نبی پور

در سرخوشی تمام هم هشیارم

در سرخوشی تمام هم هشیارم
تا عاقل و سنجیده قدم بردارم
اما چه کنم ، چگونه ره بسپارم
تا بر سر رفتگان قدم نگذارم.
اسد زارعی

دولب بردیده، دوابروی کمان داری

دولب  بردیده، دوابروی کمان داری
عجب عشقی، توبرچهره نهان داری

گرچشم بجمال اُفتد،  آتشِ جان افروزد
جان ز حلق بر آید ، که عشق جان داری

عجب حوری ،  بپا کرده ای هیا هویی
گویا چو پری ،غنچه بشگفته لبان داری
لب ولبخند تو بر ما ،ارزد به این و آن والا
دنیارا شگفت آورد ،گویا رگِ زیبادِلان داری

گرروزِ روزگار آید،بروفق مرادِ من وما
حاصل ش شُد برما ،که چهره عیان داری

عجب حس وهوایی تو،عشقِ باصفایی تو
دل بعشقت باصفا گشت، خوش بیان داری

خوش بحال آنکه ،در خال وخیالت گشت
خیالم درخیالت گشت،که حالِ نوش جان داری

نوشِ جانت باد،عشق وعاشق درکنارت باد
روزگارماکم عشق بود ،توعشقِ روان داری
ای( ولی) درجهان هرکس قسمت ی دارد
قسمتِ ما سهم نداشت ،ولی توسمِّ جان داری

ولی الله قلی زاده