به خودش می گیــرد

به خودش می گیــرد
دستان ِ من عطرِ نعنــا ، ریحــان
و جا افتاده ترین شامی که دوست داری

روی صفحه ی گوشی
کنارِ اسم ِ قشنگ ِ تــو
عکس ِ قلب افتاد

( عزیزم نزدیکم گفتن )های تو را می بوسم
و با لُکنت میگویم ؛ بیـــا
چیزی لازم نیست

گونه هایم سرخ می شود
رژ ِ لــب میزنم
رژ ِ گونه لازم نیــست

همه چیز در جای خود مرتب است
جز دلم
که پیش ِ تو مانده
غذا آماده ست
و آرامشی که اتفاقا با صدای گریه ی نوزاد هست
دارَم غبار ِ غم از خانه می روبم
بیــــا که به وضوح ببیند به تو من آمده ام
هزار اَلله و اَکبر بگوید
آینه ی اتاقمان
آینه ای
که چشمک زنان به من میگفت
خوشحالم که تصویر ِ تو اَم
زیباتــر از تو
زیبا تر از زنی که برای همسرش سُرمه می کشد
نیست ، و من ندیده ام

و گفت این زیباترین مَنش ِ یک زن است
وقتی انتظارَش را روبه روی آینه به تماشا نشستن است

فرقی ندارد
پیر ِ جادوگر ِ احساس باشد یا سفید برفی
در غالب ِ شهرزاد ِ قصه گو باشد
یا ساغری از یک غزل

جانم برای صدای ِ پای ِ تــو
و بعد صدای چرخاندن کلید ِ قفلِ دَر...
من حــتم دارم حافظ
صدایی شبیه به این صدا را شنید
که گفت
از صدای ِ سخن ِ عشق ندیدم خوشتـر
خوش‌تر
صدای مردانه ی توســت
سلام
سلام به روی ماهی که که خوش تر از گل ِ رُز ِ دستان ِ توست

صبح می شود
از خیره شدن به من و
نوزادی
که آرزو میکنم شبیه به تو باشد
دست بَــردار

میز صبحانه را چیده اَم
دردَت به جــان
و نوش ِجان عشقی که شبیه
به این حبه قند است کنار ِ فنجان ِ چــای

برگزیده هفتمین مسابقات کشوری شعر
موضوع : جمعیت جوان و خانواده

آرزو حاجی طاهروردی