بیهوده دل را هرکجا باخود نبر ای دوست

بیهوده دل را هرکجا باخود نبر ای دوست
ناز نگاه هرکه را دیدی نخر ای دوست
دل ارزشش بسیار و تن سرمایه اش عقل است
سرمایه ی تن نیست درتو بی اثر ای دوست
سرچشمه ی احساس ما عشقیست بی پایان
درعشق میبینی هزاران دردسر ای دوست
لطفی کنُ و دل درمسیر عاشقی ننداز
هرشاخه از این باغ باشد بی ثمر ای دوست
گویم ولی حرف مرا باور نداری تو
گفتار من کی می رود درگوش کر ای دوست

لیدانظری

رد سکوتم را

رد سکوتم را
از نسیم بگیرید
آنگاه که آرام
لابه لای گیسوان افرا می وزد....
افروز ابراهیمی افرا