روبند چوبی نمای سرها خونی بود،

روبند چوبی نمای سرها خونی بود،
هنگامه هنگام چه نیرنگ سیاه بود
آری پچ پچ به گوش دروغ خشنود؛
مه کوهپایه های یارمند
نو نهال سنگستان آزمند
تیزآبه زهدان زمین زایشی گمان آلود
کمانه مُرده زنده گرفتار رنج نابودگر دیگریست
کاشت دامنه تند دشت سزا
دانگان خون دهان خوک ها
زوزه باد کوه خرمن نشده را
گندم زار کشاورز پیر دیروز
با فرزند پند برداشت امروز
گهواره خورشید ستاره های نیمه آویز
مگر نگاه فریاد گلوی،آویزه های تن دیگریست.

بابک رضایی آسیابر