کاش در اندوه غروب

کاش
در اندوه غروب
صدای تو
راه روشنی شود و
هر اتفاق از بند رها
گریزان شود چون باد
کاش
دلخوشی یکی شدن
حذف نشود
فراسوی پرده ِ اندیشه
پَر نَکشد
گنجینه پاییزی به دلهره بیرنگ نشود
اما نه دلخوشی است و نه اندیشه
گاه و بیگاه سحر سپید است
و من هر دم واژه ها وصل کردم
چون به امیدت دل بستم ...

محبوبه برونی