ای سرو بی سامان...

ای سرو بی سامان...
درد بی درمان...
گرد بی افشان...
آسمان بی بخار..‌‌.
مرا تو چند؟
مرا زین رهِ بیراهه مکن پند

محمدامین حافظیان

در بزم گل و گلشن

در بزم گل و گلشن
در جنگ دل و باران
دل‌های سراسر شوق
آیند به بستان‌ها
من در طلب جامی
از مهر ترنم‌ها
بنشسته به کوی تو
در عزم پریدن‌ها
در حصر غم دیروز
در نذر دل خرم
آواره و حیرانم
در کوی پریشان‌ها
بنشسته به میخانه
در حسرت ساغرها
کز راه رسد ساقی
با جام پر از گل ها
در ضرب دل و باران
در حصر می و مطرب
کو ساقی خوش الحان
کو ساغر خوش الوان

فائزه ابراهیم مجنی