من آن پروانه ی مستم ز رنگ قرمز آتش

من آن پروانه ی مستم ز رنگ قرمز آتش
که از لای چراغ شب بجویم منفذ آتش
به دریای خیال خود شناور گشته ام دیگر
ودر معنای این دریا دلم در معرض آتش
تمنایی نمی‌گیرد تلاش مرکز مجمع
خیابانی پر از خونست و اشکی مرکز آتش
لباس لطف خاکستر آگر همپای خاک آید
نهیب و شعله می خیزد ز سوز جانپز آتش
من اینجا در ته دالان خود افتاده و گیجم
نشسته شاید از گنگی بروی ماخذ آتش
چو شعر صامتی باشد دگر چشم سعید امشب
سکوتی شعله می‌گیرد ز نای کاغذ آتش

سعید آریا