گرچه دیوار دلم بی رنگ و رو گشته کنون

گرچه دیوار دلم بی رنگ و رو گشته کنون
خاطرت در خاطراتم پر سبو گشته کنون

روبه رویم، باز می خندی درون قاب ها
خنده های تو مرا ، حال نکو گشته کنون

حرف های دل چو تسبیحی گسسته از خیال
با تو اما بی صدا در گفت و گو گشته کنون

شکوه های دل ، درون سینه ام مدفون شده
بی گلایه ، بی جدل ، بی های و هو گشته کنون

بی تو دنیایم ، شبیه بوف کور صادق است
پر معما ، مبهم و، در خون فرو گشته کنون

در دلم رویای عشق ات مثل طوفانی نشست
دل به دست باد ها دادم ، عدو گشته کنون

خون به پا کرده درون دیده ام رودی ز اشک
شعرهایم خط به خط اندوه گو گشته کنون

دوره کردم روز های خوبمان را ، روز و شب
دل به تکرارش دوباره ، زیرو رو گشته کنون....

سیمین حیدریان