من هزار بار بال روی هم کوبیدم

من هزار بار بال روی هم کوبیدم
از پیله بیرون آمدم بال وپر پرواز را دیدم
پرواز کردم پر زدم تا آرزو هایم دویدم
از صد گل وگلشن گذشتم تا به یک شمعی رسیدم
ندانستم چه باعث شد به دور شمع چرخیدم
گمانم از همه شبهای ظلمانی ترسیدم
مرا از شعله آتش خبر هر گز نبود هرگز
پر وبالم بسوخت آخر خراب وزار مسکینم
اگر از پیله تا سوزشِ بالم در رنجم
زبانم‌ لال شود گویم از آنهایی که رنجیدم

امین الحق حقجو