بردیوار عمر نوشتم

بردیوار عمر نوشتم
قدم هایت را
آهسته بردار
هنوز قطار خوشبختی ام را میبینم
از دشت های دور
پشت کوه های حسرت
واز لابلای
جنگلهای سر به فلک کشیده،
دست تکان می دهد
عقربه های زندگی ام
خواب به چشم  ندارند
و با شکفتن گلهای پامچال
کنار ریل
چشم براه آمدنش هستند

افسانه ضیایی جویباری