این قامت ِ خمیده ِ هلال ِ محرّم است

این قامت ِ خمیده ِ هلال ِ محرّم است
این ماه ِنو رسیده پرازماتم و غم است

از قحطِ آب و شور و نشور و تف ِ زمین
سوزو حرارتی ست که درجان ِشبنم است

این تابناک سر ، که به نیزهِ شدهِ بلند
از پیکر ِ بریده ی ِ اولاد ِ خاتم است

این حجم ِ اتّفاق ، ز سقیفه شروع شد
ور نه حسین ، زاده ی نور ِمسلّم است

دستی اگر فتاده به روی ِ زمین ز ِکین
نقش ِزمین ز ِضربت ِاولاد ِمُلجَم است

این سوز ِالعطش که بلند شد به آسمان
در نینوا ، ز ِغفلت ِ این روز ِ اعظم است

این سرو ِخم شده ز ِستم دختر علی است
در التهاب جنگ ، چه پویا و محکم است

حلق ِ صغیر ِ اصغر ِ بی شیر ، ز ِتشنگی
بهر ِقبول ِتیرِ سه شعبه ، مُصَمّم است

قامت بهار ِ باغ ِ فدک ، پرچم ِ قیام
از دست ِروزگار ِفرو مایگان خم است

از غربتی که بر دل ِ اهل ِ حرم نشست
هر چه فلک بر سر ما می زند کم است

تا ریخت خون ِحلق ِشَه دین ، بر زمین
دنیا و کار و بار ِجهان جمله درهم است .
سید محمود سید موسوی